Ήρθα στον κόσμο σε μία από τις πρώτες κοινότητες που καλλιεργούσαν τη γη και επεξεργάζονταν και αποθήκευαν τους καρπούς των κόπων τους.
Ο οικισμός μας ήταν χτισμένος σε ένα πλάτωμα στους πρόποδες του βουνού, πλάι σε ένα ρέμα, στον τόπο που θα ονομαστεί στο πέρασμα του χρόνου Μακεδονία. Το νήμα της ζωής μου κόπηκε απότομα και οι δικοί μου, για να κρατήσουν τη μνήμη μου ζωντανή, με έθαψαν κάτω από το δάπεδο του σπιτιού με το αγαπημένο μου παιχνίδι, ένα κότσι. Ουτε που μπορώ να φανταστώ τη θλίψη τους!
