Μέλη της ερευνητικής ομάδας BioMuse, εκπόνησαν μελέτη που δημοσιεύθηκε στο έγκριτο επιστημονικό περιοδικό International Journal of Paleopathology. Η εργασία παρουσιάζει επτά νέες περιπτώσεις τρυπανισμού σε τέσσερα κρανία (5ος-1ος αι. π.Χ.) από την αρχαία πόλη της Ακάνθου και αντιπαραβάλει τα παλαιοπαθολογικά ευρήματα με την περιγραφή της επέμβασης στα ιπποκρατικά κείμενα. Μέσα από την μετα-ανάλυση των τρυπανισμών που έχουν δημοσιευτεί μέχρι τώρα στον ελλαδικό χώρο, εξετάζεται επίσης η χωροχρονική κατανομή, τα αίτια, οι τεχνικές, τα δημογραφικά χαρακτηριστικά καθώς και το ποσοστό επιβίωσης.
Η μελέτη έδειξε ότι στις δύο από τις τέσσερις περιπτώσεις της Ακάνθου, οι οποίες εμφανίζουν σαφείς ενδείξεις ίασης, ο τρυπανισμός έγινε για την αντιμετώπιση κρανιακών τραυμάτων. Στις υπόλοιπες, η επιβίωση διήρκεσε για μικρό χρονικό διάστημα. Σε τρία κρανία η ανάτρηση έγινε με οστεοτρύπανο, ενώ σε ένα χρησιμοποιήθηκε η τεχνική της απόξεσης. Οι τρυπανισμοί της Ακάνθου, με ομοιότητες και αποκλίσεις σε σχέση με τις συστάσεις των ιπποκρατικών κειμένων, καταδεικνύουν την ετοιμότητα και την επάρκεια του αρχαίου χειρούργου.
Στην Ελλάδα ο τρυπανισμός εντοπίζεται ήδη από το 2.000 π.Χ. Στη πλειοψηφία των περιπτώσεων εφαρμόζονταν σε άντρες, κυρίως για την αντιμετώπιση κρανιακών τραυμάτων. Το ποσοστό επιβίωσης υπολογίζεται σε 63%, ενώ η απόξεση ήταν η πιο συχνή και αποτελεσματική μέθοδος. Τα ιπποκρατικά κείμενα, τα οποία αποτελούν την πρώτη γραπτή μαρτυρία της επέμβασης, αντικατοπτρίζουν τη μακρά ιατρική παράδοση και κωδικοποιούν την προϋπάρχουσα γνώση.
